Czym cechuje się wodór niskoemisyjny?

Polska w najbliższych latach ma zamiar podejmować działania, dzięki którym będzie można osiągnąć gospodarkę niskoemisyjną. Ważnym zagadnieniem związanym z tym tematem jest wodór niskoemisyjny. Jakie ma on właściwości i parametry? W jaki sposób można go pozyskiwać, aby nie szkodzić otaczającemu nas środowisku?

Osiągniecie gospodarki niskoemisyjnej celem Polski na kolejne lata

Nasz kraj należy do Unii Europejskiej, dlatego powinien stosować się do rozmaitych, narzucanych wytycznych. Tak dzieje się właśnie m.in. w przypadku Unijnej Strategii Wodorowej. Polska na poważnie potraktowała ten temat i w 2021 roku opublikowała dokument „Polska Strategia Wodorowa do roku 2030” (z perspektywą do roku 2040) – plany obejmują zatem okres kilkunastu najbliższych lat.

Celem podejmowanych działań jest osiągniecie gospodarki niskoemisyjnej. Warto wiedzieć, że tego typu wyzwania stoją nie tylko przez Polską, ale także są dostrzegalne w skali europejskiej i globalnej.

„Polska Strategia Wodorowa do roku 2030” zakłada sześć głównych zagadnień. Są to: wdrożenie technologii wodorowych w energetyce i ciepłownictwie, wykorzystanie wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie, wsparcie dekarbonizacji przemysłu, produkcja wodoru w nowych instalacjach, sprawny i bezpieczny przesył, dystrybucja i magazynowanie wodoru oraz stworzenie stabilnego otoczenia regulacyjnego. Oprócz tego w analizowanym strategicznym dokumencie zostały określone działania horyzontalne i perspektywa do roku 2040.

Plany są bardzo ambitne. W tym dokumencie możemy m.in. przeczytać, że do 2030 roku Polska chce produkować około 2 mln ton wodoru niskoemisyjnego rocznie, a do 2040 roku nawet trzy razy więcej.

Co uznaje się za wodór niskoemisyjny?

W „Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030” zostało to bardzo dokładnie określone. Za wodór niskoemisyjny uznaje się taki wodór, który jest wytwarzany tylko z odnawialnych bądź z nieodnawialnych źródeł energii. Bardzo istotny jest też ślad węglowy, którego wartość nie może przekroczyć 5,8 kg CO2 eq/kg H2.

Dodatkowo nie zabrakło wytycznych na temat tego, czym powinny cechować się podmioty, które będą zajmować się produkowaniem na co dzień wodoru niskoemisyjnego. Dana działalność nie może zostać uznana za szkodliwa dla środowiska naturalnego. Powinna też przyczyniać się do łagodzenia postępujących zmian klimatycznych. W tym celu te podmioty powinny spełniać wytyczne, które zostały określone w rozporządzeniu delegowanym komisji, stanowiącym uzupełnienie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej 2020/852.

Eksperci sugerują, że liczbowe określanie poziomu dopuszczalnej emisji szkodliwych substancji, w czasie produkcji wodoru, powinno być kluczowe i zastąpić ocenę na podstawie zwykłego przypisywania koloru (w zależności od rodzaju technologii wytwarzania). Warto tutaj wziąć pod uwagę ilość wyemitowanego dwutlenku węgla; pod względem całego łańcucha produkcji kilograma wodoru. Takie ujednolicone zasady mają ułatwić życie m.in. producentom, którzy będą wiedzieć, jak przeprowadzić produkcję wodoru niskoemisyjnego, aby nie zagrażała ona środowisku.

Jakie technologie mogą być wykorzystywane do produkcji wodoru niskoemisyjnego?

Aby osiągnąć zamierzone cele, trzeba wprowadzić jasne przepisy. Nic dziwnego, że w ramach „Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030” zostało szczegółowo określone to, jakie technologie mogą być stosowane do produkowania niskoemisyjnego wodoru.

Są to:

• elektroliza z wykorzystaniem energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (OZE) albo elektrowni jądrowych
• elektroliza z wykorzystaniem energii elektrycznej ze źródeł konwencjonalnych z wychwytem i składowaniem dwutlenku węgla (CCS) bądź wychwytem i wykorzystaniem dwutlenku węgla (CCU)
• reforming parowy biogazu i biometanu
• zgazowanie, fermentacja lub piroliza biomasy
• zgazowanie, piroliza i termiczne przetwarzanie odpadów
• reforming parowy węglowodorów z CCS bądź CCU
• zgazowanie węgla z CCS bądź CCU, IGCC oraz IGFC
• procesy chemiczne, których produktem ubocznym będzie wodór (w tym separacja wodoru z gazu koksowniczego)

Warto dodać, że innym rodzajem tego pierwiastka jest wodór konwencjonalny. W ramach rewolucji wodorowej dąży się jednak do tego, aby jego produkcja była sukcesywnie ograniczana. Dlaczego? Jak łatwo się domyślić, chodzi o kwestie ekologiczne. Wodór konwencjonalny (wytwarzany w ramach różnych procesów, w których wykorzystuje się paliwa kopalne) wiąże się z dużą ilością szkodliwych substancji: emisja CO2 powyżej 5,8 kg CO2 eq/kg H2 (przy wykorzystaniu gazu ziemnego) i powyżej 10 kg CO2 eq/kg H2 (gdy źródłem energii pierwotnej jest węgiel).

Krzysztof Rrr

Udostępnij